-Başlıksız-

Mâdem sevmek sevilmek, nefes almaktan maksat,
Varsýn baht beni aþka, takýp takýp sürüsün.
Vuslat düþü olsa da, sâdece bir buruk tat,
Varsýn hasret ruhumu, yakýp yakýp bürüsün.

Her gönül Yaradan’dan, ayrý bir lütuf umar.
Lâkin hepsi gözünü, yar özlemiyle yumar.
Olsam da ne çýkar ki, aþk uðruna târumar,
Varsýn gözlerde yaþým, akýp akýp kurusun.

Ýnsan bin kez doðsa da, hep aþký aramalý,
Açýp gönül gözünü , âlemi taramalý.
Tanrýnýn sevdâ lütfü, bir iþe yaramalý.
Varsýn gönül boynunu, büküp büküp yürüsün.

Derler ki, yar sevenin, kalbi bir baþka atar,
Çile, solgun ruhlara, efsunlu bir renk katar.
Güneþ ümitle doðar, bin bir hüzünle batar,
Varsýn yüreðim ufka, bakýp bakýp erisin.

Vâki deðil ki, felek, ihya etsin sevdâyý,
Sanki, en büyük zevki, söndürmek her hülyâyý,
Ben bahar eyleyim de, bana ait dünyâyý,
Varsýn felek gazeller, döküp döküp kürüsün.

Nesi varsa dünyânýn, kendisi gibi yalan,
Zâten tek kiþi var mý, ondan murâdýn alan.
Yalnýz sevdâ deðil mi, göçenlere kâr kalan,
Varsýn gönül âhýný, çekip çekip çürüsün.

Veli BOSTANCI


Sosyal Medyada Paylaşın: