Kim bilir kaç yýl önceydi.. Bana verdiðin ilk bebeði Minicik ellerime veriþin hâlâ gözlerimde.. Öylesine ‘sen’ kokuyordu ki Baðrýma basasým gelirdi hep.. Geceleri korktuðumda sen diye sarýlýrdým O’na..
Bebeklerimle konuþmamý Her çocuðun yaptýðý sýradan konuþmalardan sayardýn.. Ama bilmezdin ki O’na ‘sen’ diye ufacýk yüreðimin sözde dertlerini anlatýrdým.. Sana O’nun ‘sen’ olduðunu belli etmemek için Bebeðime bir de ad koymuþtum
Ali bebek..
Eve arkadaþlarým gelince ya da ben onlara gidince -Ne de olsa çocuklardý- Ali bebeðimi hiç vermezdim onlara, kýrarlar bozarlar diye.. Sonra hepsi küserdi bana.. Olsun Ali bebeðim hep benimleydi ya..
Belki büyüdükçe O’na eskisi kadar zaman ayýramadým Biliyorum.. Hele okula baþlayýnca..
Öðretmenim ’en sevdiðin þey ne’ diye sorunca Hep ayný cevabý verirdim; Ali bebeðim..!
Bazen öðretmenlerimizden gizli oyuncaklarýmýzý götürürdük okula Kýzlar bez bebekler, erkekler arabalar.. Ben de –biraz büyüktü ama- Ne yapar eder Ali bebeðimi götürürdüm.. Yani her yerde seninle birlikteydim..!
Sonra Bana vurduðun ilk gün bile aklýmda.. Biliyor musun Onun için galiba hâlâ kýrgýným sana.. Belki hak etmiþimdir belki hak etmemiþimdir.. Ama o tokattan hemen sonra odama koþuþumu hatýrlýyorum.. Gözlerimden süzülen yaþlarla Ali bebeðime bakmýþtým.. Sanki o da aðlýyordu Alýp kucaðýma yine dertleþmiþtik.. Bana çok þey anlatmýþtý.. Evet Galiba haksýz olan bendim Ama kabul et ki sende de hata yok deðildi..
Ertesi gün en sevdiðin elbisemi giyip yanýna gelmiþtim.. Saçlarýmý da anneme bir güzel taratýp -Herhalde þirin olmak için- Boynuna atlamýþtým.. Yanaklarýndan doyasýya öpüp binlerce kez özür dilemiþtim.. ‘Katý yürekli’ derler ya, ondan olsa gerek, O an neden bilmiyorum, ‘yeter’ deyip indirmiþtin kucaðýndan..
Farkýnda mýydýn bilmiyorum ama, o sýrada Ali bebeðim de oradaydý.. Sen yine baðýrýnca O’nunla birlikte uzaklaþmýþtým yanýndan.. Ali bebeðim kulaðýma demiþti ki; Ben kalbi kýrýk arkamý dönmüþ odama giderken, Senin gözlerin yaþarmýþ, gülen gözlerle bana el sallamýþsýn.. Biliyordum zaten, Sen bana hiç kýzamazsýn.. Sert görünür ama kolay affedersin..
O gece ben uyurken yanýma gelip saçlarýmý okþamýþtýn.. Yorganýmý örtüp giderken ‘Caným kýzým’ demiþtin.. Bilmediðimi sanýyordun, deðil mi Ben ne zaman senin kokunu duysam Yüreðimin gözleri açýlýr.. Tepki vermesem de duyarým seni.. Ne de olsa senin canýndan, senin kanýndan deðil miyim Senin bütün duygularýný Senin kadar olmasa da Senin aldýðýn bebeðim Ali bebeðim zaten anlatýyor bana..
Yýllar boyunca bir küsüp bir barýþtýk seninle Þimdi Ali bebeðime ayýrdýðým zaman daha da az.. Ama yine de baþ ucumda duruyor.. Yine bir þey olunca, belki sözlerle deðil ama Artýk büyüdüðümden, gözlerle konuþuyoruz.. O hâlâ ben aðlarken aðlýyor Ben gülerken gülüyor..
Bildiðim bir þey var ki Kaç yaþýna gelirsem geleyim Ben senin cici elbiseli, þýmarýk ve o çok sevdiðin bebeðin olacaðým..
Bak Ali bebeðimin gözlerinden yaþlar süzülüyor Gözlerime bakarken gözleri parlýyor.. Yüreðinde taþýdýðý tüm sevgi dudaklarýnda þimdi.. Ben büyüyorum Ama o hep ayný..
O bana gözlerinin içine baktým mý yüreðini okumayý öðretti.. Ali bebeðim bana her þeyi; Seni sevmeyi öðretti.. Yýllarca O yanýmdaydý.. Yýllarca da ben O’nun yanýnda olmak istiyorum..! Ve ben hep böyle; Hep senin þýmarýk kýzýn kalmak istiyorum..
Sen de hep böyle kal! Ne dersin Baba..?
03.12.01 01:36 Bilge Oðhan..
Müzik: Jan Garbarek/ Bahia Sosyal Medyada Paylaşın:
moRbiRyEL_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.