Kývrýlýp bir köþenin mehtabýna, sana uzanmak, Yakamozlarýn ninnisinde uyumak varken sana.. Sen.. Güzeldin..
Dipsiz hayal boþluðum Neþter soðuðuyla sancýtýrken diþlerimi, Karnýma sapladýðým dizlerim Çekilirken çocukluðumun göðsüne.. Kum kalelere astýðýn parmak izlerin Birer birer uçuþurken taþlarýn eteðinden denize.. Sen en çok Ben çocukken güzeldin..
Ellerim yazarken adýný gecenin alnýna Haricî dururdu gözlerimde uykular.. Sen hiç bilmeden Düþerdin begonya yapraklarýna.. Çiy tanesi gibi.. Öyle muhtaçtý bir damlana cýlýz köklerim.. Topraðýn çýðlýklarýna týkayýp kulaklarýmý Yalnýz sana tutunurdum, var yok gücümle.. Can suyumdu ilk öpüþün.. Senliðim Ýlk çýrpýþýmdý kanatlarýmý, göðün mavi yüzüne.. Göç eden ay kuþlarýna özene öyküne Sessiz sedasýz/ sevdasýz ilk gidiþindi benden, Seni ilk özleten..
Seni en çok Yokken sevdim ben..
moRyEL_
Sosyal Medyada Paylaşın:
moRbiRyEL_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.