( Sayýn Nihal Mirdoðan’ýn Gözyaþý’nýn þiirine yazdýðý nazire’ye Nazire olarak yazýlmýþtýr)..Nazire’ye,nazire olmaz amma yazýnca oluya demekki.....
Bir þair aðlýyor Ýç çeke,çeke Umudu yok belli onun yarýndan Bir þair aðlýyor iç çeke,çeke Gülnihal, Boynunu büktü harýndan
“Hüzün þairesi”,Ey gül fidaný Sen, O Vatan Kokan kaleminle Ýster Papirüs üstüne Ýster taþlara, mumlu levhalara Ya da kaðýda Nereye istersen oraya yaz Ýstersen mum ýþýðýnda Ýster gaz lambasý altýnda Gurur duyduðun kaleminle Sen hep yaz Hep yaz emi “Gülnihal”
Þair yüreði iþte Yufka kadar ince Ýpeksi kumaþ gibi yumuþak Kar taneleri yakýnda düþecek bahçeme Beyaza boyayacak büyük ressam yeryüzünü Aðaçlar, daðlar, Görünen her þey gelinlik giyecek O þairliðe baþlayan serçe yavrusu konacak Pencereme Donmadan, almalýyým içeri
Sonra Düþler kuracaðýz birlikte, Yarýnlar için Benim ülkemde Çocuklar aðlamayacak Her günleri bayram sevinciyle dolacak Sokaklarda tiner çeken çocuklar Mendil sattýrýlan, dilendirilen çocuklar Sýcak huzur dolu yuvalarda yaþayacak çocukluðunu Gardiyan gibi bakýcýlar olmayacak, Baþlarýnda Mustafa Kemal bakýþlý olacak her biri Yüreðinde Vatan sevgisi …..ve Baþarýlarý bayraklaþacak, dünlere inat
Bir þair aðlýyor Ýç çeke, çeke Dil susunca, kalem yazmaz halini Bir þair aðlýyor iç çeke, çeke Düþünür, Vatanýn istikbalini
Zakkum çiçeðini ben çok severim Ýki renkte açar Biri KIRMIZI, diðeri BEYAZ Bayraðýmýn renkleri Evimin önünde de var ya, bu yüzden Severmiyim ? diye soruyor amma “Hüznün þairesi” de sever, zakkumu Ben sevdim diye
Hani sen hep yazýyorsun ya Bir þiirimde þöyle demiþtim diye Bende diyorum ki… Sen hüzünlere rastlama emi Gülücükler sarsýn dört bir yanýný Sen hep gül Sen gül “NÝHAL” Sen “GÜLNÝHAL”
Sadýk Daðdeviren Aþýk Lüzumsuz Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.