yeþil manolya yapraklarý arasýnda gelin çiçekleri bembeyaz ne bir kirlilik ne de sömürü izi rüzgar dansediyor dallarýn arasýnda mendereslenerek dönüyor ýrmak kokuyor kokuyor kokuyor manolya yok olmanýn yazgýsal sonu yoksulluðun ve ömrün bir yol kenarýnda otlara bürünmüþ suskunluðu martýlarýn çýðlýklarýmýn sonu nerede hani yeni çaðlar baþlayacaktý sezar’ýn sunduðu yeþilde.
doðuþu evrende bir yýldýzýn bir pýnarýn kayalara vuruþu kendini hýzlý hýzlý acelesi var gibi bütün gece akan duygular çakýþýncaya kadar minik dalgalar üstünde bütün gün kirliliðin üstüne parlayancaya kadar kanatlarý çeliðin içine iþleyene kadar
gemiler ilerliyor gökyüzünün kanatlarýnda yaðmalanýyor boðaziçi’nin dokusu yoksul balýkçý teknesi byzas evini kendi üzerine kuran martýlarýn gagaladýðý istanbul bu gecekondularýn hep birden türkü söylediði daðlarýn yankýlarýnýn uzantýsý körfezlerin boðazlara sindiði güneþ ve mavi saatler deniz feneri önünde aynayý parlatýyor sütunlarýn saydamlýðý yazýn tatlý sýcaklýðý taþaklarýmda..
her kaldýrým taþýnýn kenarýndan ayrýk otlarýnýn ve çiçeklerin fýþkýrdýðý eski kentler yok artýk beton parçaladýðýndan beri dokularý ben her bahar çilleniyor ve kuruyorum renkleri giyinmem olanaksýz býrakmýyorlar gözbebeklerinde uçayým üstlerinden düþlerin kol gezdiði tepelerine alevlerle týrmanýp ormanýnýn sularýmla açayým ben artýk aramaktan ve bulmaktan yoruldum her þeyi býktým beton kentlerden beton sevgili taslaklarýndan býrak ormanýnýn gölgesine kaçayým.
sýfýrikionüçbindokuzyüzdoksanyedi Sosyal Medyada Paylaşın:
göğercin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.