Ey sevgili! Gördüðüm tüm rüyalarý hayýr Sandýðým günden beri ilk defa yazýyorum. Dudaklarýmda kalmýþ busenle cayýr cayýr Yandýðým günden beri ilk defa yazýyorum.
Yüreðime doðrulmuþ bir aþkýn silahýna Karanlýða kul olmuþ gecenin sabahýna Tövbelerden yorulmuþ sevdamýn günahýna Kandýðým günden beri ilk defa yazýyorum.
Ne kâðýtlar tükendi, ne hâl kaldý ne hatýr Ne de bir hatýran var, bana seni anlatýr. Ben ki, lâl-ý leb ile ismini satýr satýr Andýðým günden beri ilk defa yazýyorum.
Bekleme hiç boþuna, güvenme fallarýna Dinmedi ihtiyatým dönüþsüz yollarýna. Çünkü yuvasýz kalmýþ aþkýmla kollarýna Konduðum günden beri ilk defa yazýyorum.
Sevdayý zikrederken yorgun gönül baðýnda Gözyaþým yeþerecek, aþk diye kucaðýnda. Bil ki; gözlerin için Aðustos sýcaðýnda Donduðum günden beri ilk defa yazýyorum.
Aldýðým her nefesi ömre eziyet bilip Yanarken, çekip gittin; terki meziyet bilip. Bense sana yâr olmuþ gönlümü diyet bilip Sunduðum günden beri ilk defa yazýyorum.
Ne yorgun ne piþmanken; isterken bile bile Ne dikene kýrgýnken, ne sevdalýyken güle Kýblemi þaþýrarak Mecnun olduðum çöle Döndüðüm günden beri ilk defa yazýyorum.
Ey sevgili! Son defa, için için tüterek Aþka dair ne varsa bir kenara iterek Sabaha teslim olmuþ bir mum gibi biterek Söndüðüm günden beri ilk defa yazýyorum.
27.11.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.