Gidiþimi gönlüne kanlý bir mýzrak gibi Vur demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ. Gözlerinden akarken deli bir kýsrak gibi Dur demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ.
Ýçmeden meylederken aþk denen sarhoþluða Resmini seyrederek vuruldum bir boþluða. Çünkü mevsimi güze, gözlerini kuþluða Kur demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ.
Belki gelirim diye, özleyip bile bile Sûkut edersen eðer aþký söyleyen dile Gördüðün hayalleri öfkenin hayrý ile Yor demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ.
Sabahýn özlemini gecenin korkusuna Güllerin hasretini, dikenin kokusuna Döneceðim saati gölgenin uykusuna Sor demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ.
Ben olmasam da elbet akýp geçecek zaman Dolup taþacak elbet sevda dediðin liman Ama deðil unutman, benden sonra yaþaman Zor demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ.
Oysa senden sonra da görüyorken gözlerim Senden sonra da aþkla sürüyorken sözlerim Artýk baþka bir düþe yürüyorken dizlerim Kýr demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ.
Kardelenler boy verdi, mevsimler düzeldi de Ferhat, bir daðý daha usul usul deldi de Söyleyecek sözüm var, tam zamaný geldi de Sýr demiþtin ya hani, iþte öyleyim hâlâ…
20.11.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.