vakitlerden akþam üstü birini bekliyor gözlerim dört yaným dört aþýlmaz duvar içimde bir barut çizgisi ve meridyende saat yirmi bekliyorum gelmiyor kýrýyorum yönümü yalnýzlýða
gece baþlýyor dudaðýmda eþkýya artýðý gülüþüyle tüm gece biliyor kederimi bir dili olsa da anlatsa dudakta biriken söz çürüðünü
kül kor ateþi gizliyor mermeri andýrýyor yüzüm bir sigara yakýp diðerini söndürüyorum giderek çoðalýyor kül zehir sýzdýrýyor içime piþmanlýklar
uzamasýný biliyor gece liman sanýyor yüreðimi ýþýklar eritmiyor karanlýklarýmý grilik siyahlaþmamak gibi bir inat ki kývrýlýp yanýma ben olmaya soyununca usulca tarýyorum gecenin saçlarýný