bilmem ki gece kime efendidir
soyunur taze düþler
içinden geçildikçe büyütür hasreti
ölüm müdür sebep
gölgene
nasýl bir gölgen var senin
sen ki geceye kur yapan ince sýzýlý bir mavi
dinle
hiç mi çalmadý kapýný korkaðýn biri
bak
gölgende büyüyor cinnet
ki o da kardeþtir sesine
sesimle
nasýl bir sesin var senin
kaldýrým yosmasý üç beþ fiil
çekmedikçe hasretini
nedir ki seni saymak ezberimde
bak
üç beþ dedim
dörtledikçe ihanetini
arada kaldýn yine
arafta kaldýðýn gibi
nasýl bir saymalarýn var senin
saydýkça azalýyor us/um
us/lanmýyor yalnýzlýk
sus
belki bir intihar kadardýr
gözleri piç çocuklar bu þehirde
oradan mý baktýn kendine
kendin bile deðilken
aþk’ýn içinde
nasýl bir aþk’ýn var senin
in gözlerinden ölümün
seyirlik bir telaþ ile kardeþ þimdi ömür
törpülendikçe kanatýyor
kanat takýyor gece
kutsal bir ayini bozar gibi her hece
ki
dörttür kutsanmýþ kitap
indikçe büyüttü aþk’ý
her birinde senle…