-Başlıksız-

(

Dolu dizgin yýllar sonrasý,
Hýçkýrýk ve avuntuyu arýndýrayým derken,
Hayatý ve sevgiyi öldürmüþüm. Hiçe saymýþým yýllarýmý.

Seni öylesine özledim ki,
Ýç çekmelerimle raðmen.
Hep görmek istedim, o gülen gözlerini,
Hep susmak istedim çoðu zaman yanýnda.
Hep sukut ettim.
Sen gittin belki.
Kim bilir belkide beni UNUTTUN.
Benim iç çekmelerim senin piþmanlýklarýn,
Beni istemesen de sana getirecek.
Belki de hiç düþünmediðin,
Sorgulayamadýðýn hayatýna,
Birgün mutlaka, hüzünle belkide bir piþmanlýkla.
Beni sokacaksýn keþkelerinle

Hayat diyeceksin sadece.
Yüzünde sevinçlerin, hüzünlerin dokunmuþ ipekten.
Kapanmayacak yaralarýna merhem olmuþ yýllar.
Belkide kandýracak seni.
Sevgim yaþlanmýþ artýk emekliliðe ayrýlmýþ.
Küsmüs kýrýlmýþ darýlmýþ sana biliyor musun?
Evet ogün, kimbilir belkide bugün....

Yorgun ve güçlü adam,
Bir çocuk kalbi gibi çýrpýnýyor ellerimde.
Yalnýzlýk o kadar dostun sevdanýn içinde, yapayalnýz oluyor insan.

Hani nerede…?

Ýçime akýttýðým gözyaþlarý ile sana güçlü görülmenin kaygýsýyla,
Gidiyorum arkama bakmadan.
Uzaktan esiyor þimal rüzgarý, eski bir hayal þimdi yeþeriyor.
Yaðmur bekliyor seni,
Her baharda sessizce…
Her damlasý, suçlamalarýna, alaylarýna, aptalca yakýþtýrmalarýna raðmen sana dua ediyor.
Son fýrtýnam avucumda nefesin.

Dokunma kalsýn kokun.....
Konuþamýyorum, tutulmuþum sanki,
Bir meleðe aþýk oldum kendimce.

Korkularýn ve içine bastýrdýðýn,
Kendine dahi söyleme yediðin,
Benliðinin tohumlarýný alma vakti....
Keþke o susturduðun çocuk kalbini düþünmeden sergileyebilseydin.
Yalanlarýnla kandýrmalarýnla aptal yerine koyduðun sevgimi,
Sevgisizliðini dürüstçe söyleyebilseydin her þeye raðmen...

Seneler geçti bak gönül ektiðini biçiyor.
Hasat sýrasý bende....
Sen hiç gelme bana, nadasa kaldým...
Seni kendimce hak etmediðin,
Ama senin hep içinde olduðun,
Sevginin sadece cümlelerde geçen
Yalan dünyana býrakýyorum
Keþkelerinle.....
Seni seviyorum …

Ýlknur Kýlýç



Sosyal Medyada Paylaşın: