sen koy
Adým adým yokluðuna yürüyorum farkýnda deðilim…
Ben seni çýkmaz sokaklarda çýkar yol arar gibi aradým
Yýlmadým, usanmadým aradým hep.
Ne yüreðinde bana ördüðün büyük surlar engel oldu buna,
Ne de dur diyen þu yüreðimin býraktýðý karamsarlýk.
Çaresizlik hep en þiddetli sarsýntýlarla salladý yüreðimi
Nerden bilecek ki kalýn kolonlarla yüreðime sapladýðým ‘’SENÝ’’.
Karabalýklýðýn ortasýnda, yalnýzlýn arasýnda, isli bir köþenin tam kýyýsýnda
Buldum kendimi…
Enkazýn altýnda kalmýþ bir parça gibiydim,
Aradým, aradým aradým…
Bulmak için olmasa da nefesinin titreþimlerini bedenimde hissetmek için
Aradým.
Aðlayýþýmý dindirmek için olmasa da gözlerinden yansýyan bir nakýþ olmak için
Aradým.
Hiç geçmedin belki yüzümü sürdüðüm þu sokaklardan
Ama;
Her gün annesini kaybetmiþ bir çocuðun çaresizliðiyle aradým sensizliði.
‘’Mecnun çok sevmiþ Leyla’yý çöllere düþmüþ…’’
Ben çöle düþmeden çölde susuz kalmýþ bir kervanýn
Hayalleri gibi hayallerime koydum seni.
Buldum mu?
…
Ben neyi aradýðým buldum…
Seni deðil sensizliði buldum.
Sesini deðil notasýz þarkýlarý buldum.
Gözlerini deðil gözyaþlarýmý buldum.
Yürüðün yollarý deðil sýrdaþ kaldýrýmlarý buldum.
Utanma…
Acýma haline þu kapýnda ezik gördüðün çaresiz adama,
Sana deðil ölü bu beden gece býraktýðýn gözyaþlarýna,
Sar üstüne bir kâðýt geç,
Çünkü þu gördüðün ruhsuz beden senden kalan tek hatýra…
enes can
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.