‘’Yitikliðinin acýsý yine yüreðime inen bir kor gibi, Arýyorum yine; sesini, nefesini…’’
Ah be! Siyah günlerimin en beyaz kahramaný, Ne uzaksýn þuan bana. O gülüþüne en çok muhtaç olduðum anda yoksun iþte, Omuzlarýmda hala ellerinin izleri var biliyor musun? ? Seni bir otobüsün kenarýnda gözü yaþlý býraktýðým günden beri Sol yaným hep senin oldu, boþ kaldý, dolduramadým.
Sanma ki sen aðlarken ben sustum, Gözyaþlarýnýn her bir damlasýný sen yere döktüðünü Sanerken; Ben onlarý toplayýp yüreðime kor olarak akýttým. Sen susarken ben yine aðladým, sen susuyorsun ben yine aðlýyorum…
Hatýrladým mý? Yýldýzlara sevgimize þahit olmalarýný ezberlettiðimiz günü, Hani beni unutma diye kanýnla kâðýda yazý yazdýðýn gün, Ben hala o gözlerini ve hala o yan bakýþýný saklýyorum, Küflenmiþ þu yüreðimde.
YOKLUÐUNDA…
Senin ellerinden baþka hiçbir el yalnýzlýðýmý gidermedi, Senin gülüþün kadar hiçbir gülüþ beni bu kadar mutlu etmedi, Hiçbir musiki senin sesin kadar güzel gelmedi, Sen olsun iliklerim, sen doldun bütün yüreðim.
Küçük diyarýn kocaman yürekli insaný, Hep böle kal ne olur, masum kalsýn bakýþýn Hep özlediðim anda senin de beni özlediði bileyim. Sen beni bir kere andýkça bil ki ben seni sayýklýyorum…
Sensiz geçen 2 buçuk yýlýn þerefine…
Enes CAN Sosyal Medyada Paylaşın:
esiyahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.