...Yine yaðýyordu yaðmur
Yüreðimin sarp yamaçlarýna
Ve ben ýslanýyordum sýrýlsýklam
Sen kahkahalarla gülüyordun
Mutlu ve umutlu
Oysa griydi gökyüzünün rengi ufkumda
Düðüm düðümdü boðazým sensizlikte
Ben aðladým...
Saçlarýnda dansediyordu rüzgâr
Dilinde bitmeyen bir nakarat
Dünya dönüyor, sen ne dersen de...
Seyrettim güzelliðinin aksini bakýþlarýmda
Baþým düþerken önüme
Ben aðladým...
Kasým çiçekleri takmýþtýn yine o insafsýz baþýna
Teninden yükselen alaz bir sýcaklýk
Ellerin narin ve ince
Korkuyordum
Kýrýlacak parmaklarýn diye
Dokunamadým iþte
Ben aðladým...
Kaþlarýnda dönülmesi imkânsýz keskin bir viraj
Hangi hýzla gitsem inerdim kirpiklerinden gözlerine
Ve neresine park edebilirdim gönül bahçenin
Bilmiyordum
Çaresizce kalakaldým
Yine sensizdim anladým
Ben aðladým...
Tuna olup çoþtum çýlgýnca
Volga olup taþtým aþkýnla
Viyana gibiydi yüreðin, surlarýný aþamadým
Bilsen kaç kez þehit düþtüm kapýn önünde
Kaç yaralý topladým da meydanlarýndan
Bu geri çekiliþ, inan bana yakýþmadý
Periþandý ömrüm, anladým
Ben aðladým...
Þimdi Sakarya’dayým ey yâr
Taarruz vakti benimdir artýk
Canýmý diþime takmýþým sathý müdafaada
’Ya sen ya ölüm’ diyorum
Anlamýyorsun
Diz çökmeye razýyým önünde
Bak, yine, yine, yeniden
Ben aðladým...
Eylül GÖKDEMÝR/20.11.2008