Kokun misafir oldu ciðerlerime.
Sen orada,
Ýki adým ötemde...
Ne yaþasam,
Yanýna seni eklediðimde
Þiir olup aktý parmak aralarýmdan.
Kafiyeler aklýmda dizilirken bir bir,
Aldýðýn nefese bile yazýlmýþ þiirlerim vardý benim...
Ezberimdeydi tek tek,
Çatalý tutuþun,
Aynaya bakýþýn,
Þarkýlar mýrýldanýþýn...
Ne söylesem öteliyordu asaletinin i mgesi
Ve neyi bilsem azalýyordu bilmediklerimin arasýnda...
Sana dair öðrenmem gereken çok þey vardý daha...
Mesela sever miydin sende benim gibi erguvanlarý?
Çýplak ayak basarken çimenlere,
Ayaðýnda yarattýðý rahatlatýcý gýdýklama uçurur muydu seni de göklere?
Yýldýzlarla köþe kapmaca oynar mýydýn sende?
Yeni çiçekler ekmiþler caddelere,
Sonbara nispet...
Sanki çimenlere desen desen elbise dikmiþ yeryüzü terzileri.
Ýçimdeki çocuk haykýrýyor durmaksýzýn,
‘Çok güzelsin be hayat, çok güzelsin...’
Yaðmurlu bir günde kapý aralýðýndan sýzdý aþkýn...
Yalnýzlýðýn kokusunu topraðýn kokusu içine karýþtýrdý...
En karmaþýk dehlizler köþesine sindi çaresizliðin.
Sen geldin, hayatýn rengi pembeleþti...
Büyüleyici karmaþanýn mevsimi,
Bende hala yemyeþil baharlarýn habercisi...
Beynimin gel-gitleri ne zaman içine çekecek olsa beni,
Sesinin kadife tonunda unutuyorum geçmiþi...
Dudaklarýmdan bir öpüþü taþýrýyor bu duygu...
Avaz avaz baðýrýyorum çýplak tonlarla,
Kuyruðuna basýlmýþ kedi gibi...
Seni seviyorum, seni seviyorum, seni....
Her sabah bir tat býrakýyorsun tenimde
Ve kokun siniyor ten kýyafeti altýndaki derime...
Aþkýn bendeki yolu sendi,
Saklandým,
Çýkmayacaðým...
Bir gülüþle, bir ömre prangaladým kendimi
Sana tutsaðým...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.