tanýdýðýn acýlarý tazele doður yeniden yüzleri güneþten biçilmiþ aynalar gibi çarpan sonsuzluða damlarda güvercin yavrularýnýn tazeliðine çarpan, kan döndürsün kendini çelik býçaklara kururken bir yanýnda kolun çürümüþ bir yanýnda doður yeniden þafak yüzlü çocuklarý.
yeryüzünü güneþe yakýn bir camýn ardýndan seyreden uçaklar gibi kentin hangi köþesine býraksak yüreklerimizi vitrinlerin ýþýklarýnda zemheriden denizaltýlar gibi kir saklayamaz duvarda gümüþ çanaktan bir radyonun haberlere erken baþlamasýnýn bir nedeni olmalý inilmiþ topraklarýn cümlesinde gün yeli deðmeden parçalanmýþ bileklerinde infilak, gözbebeklerinde delirmiþ bir havanýn canýmý ince bir mendil gibi örten yüzümü nasýl tanýyabilirim.
bahar geliyor derken çelik koridorlardan kömür ocaklarýna ölüm yürekleri tanýdýk bir dost gibi dolaþtý, bahar belimize dolanmýþ kýrmýzý uçkurlarýmýzdýr mor kopçadýr yakasýz gömleðimizde bahar þafak yüzlü çocuklarýmýzdýr, bahar geliyor derken geçilmiþ topraklarýn her cümlesinde nasýl bilirim erimiþ ardýç köklerini yýlan seslerini güneþin vakitsiz biteceðini içimizde serin kar çukurlarýný selvileri ölümü þafak yüzlü bir çocuk gibi saklayan kýrýlmýþ dað koyaklarýný hangi otlarýn yapraklarýnda acý kýrmýzýdýr tuz kokarken deliren yerin içinde hangi ýrmaklarýn tartýsýdýr hangi kömür damarýnda ölüm kan kokusundadýr,
hiç kimse paylaþamaz bir ölünün yok olmuþ sevinçlerini hiç kimse.
Sosyal Medyada Paylaşın:
göğercin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.