zaman derin bir yas tutuyordu ardýmýzda etrafý eþeleyen rüzgârlarýn öpüþ saatleri çölü üfleyip daðýttýðýnda bir rüyanýn en derin yerinde sedef heykeli gülüþlerin kalýyordu geride vebalý aðýrdý ayrýlýðýn durgun bir havanýn soluðuna kurþun döken simyacýlarýn muskalarý gözleri zarif karanlýklarý aydýnlatýyordu ardýmýzda
eski bir söylemin sakladýðý giz beni anlatýyordu "söylediklerimden çok sakladýklarýmda gizliyim" göðsümdeki sahraya çýkan hecinler gibi tütsü ayinlerini çalýyorum tapýnaklardan ayrýlýk mektubunda damlayan istanpa mürekkebi erdenlik saraylarýmý boyuyor ardýndan ben uzak þarkýlarýn terk edilmiþ vadisinde kalýyorum söylediklerimden çok sakladýklarýmda arýyorum kendimi
söylediðim tüm sözler nafile ayrýlýðýn içimize deðip çekilen sesi matbuat çiçekleri kadar aðýr izler býrakýr maskesini kaldýrýr tüm gerekçelerin
Þevket TEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
alisevket Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.