sen olmadan düþlerime dökülen zaman tanýmsýz yapraklara düþen çið tanesi kadar ýslak eflake bir yangýn sanki maviliði alýnmiþ o derin acýlarýn gömüttü yüreðim
sen olmadan gecenin rengi daha aðýr daha katran karasý çöker ruhuma sinen yalnýzlýðýn alýþamadým baþka aþklara ölüme zulaladým hislerimi demli gecelerimde aþk baharlarýn kutsadýðý kýrlangýç ötüþü þarkýlar okudum sensizliðime
sen olmadan gecenin koynunda duran yýldýzlar doldurmuyor avuçlarýmý her parýltý hüzün baðlýyor yasaklý aþk söylenceleri siliniyor ruhumda dudaklarýmdaki sevgi sözcükleri tükeniyor melodisini yitirmiþ þimal ruzgarlarýn savurduðu kuru yapraklar kadar yalnýz kýþa býrakýlan yýlký atlarý gibi tükenýr ruhum, tükenýr sen olmadan býharsýz.
oysa bilirim tüm yasaklý aþklar zamana ayarlý zamanýn içinde yitip gider bir tek rengini býrakýr,kokusunu ruhlarýmýzda... bense;yalnýzlýðýma yazdým çocukluk aþkýmý gecelerime ve bitmez mahpusluðuma...
Þevket tekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
alisevket Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.