yorgun ve yorucu bir akþam
gibi geçerken ruhumdan
iðneli sessizlikleri aþkýn
bedelini sorgulayan bir mahni söylendi
gün evvelinde yoktu su
akmayan damarda kilitli kalmýþ bir uykudaydý
“ricacý sebeplerini getiredur ey akýl
sen ilikli kadýnlýðýný sus hala”
þiir kör meydanlarýný tuttu yeniden
denenmek için hedefinde
saðýldý geçti ömrümün içinden bir kez
daha yürümeden kelime dilime
dil kemiðini yuttu hevesin
haydi harbi dur bu meclise
süslü piyadelerinle koru þiir efelerini
güllerin efendisi gerilirken kalbe
sýðýnaðýný terk et ey erk
baþucuma koydum ilkin sesini
gövdesi tamamlanmýþ düþüncelerimi
ve soygun yerlerime deðen üþümüþ bir yalnýzlýkla
yer verdim yorganýn altýnda
mavi sultalý hayallerime meydan okutarak
derin saygýnlýðýný getiren bu zamana
daldým çalýnan sokak kapýsýna aldýrmadan
þerbetli dediler ilkin mecrasýndan çýkarken felaketim
dilberi dediler hapsolunmuþ üretkenliklere
ah konu bu deðilken aslýnda
daha derin meseleler varken ayaklarýmýn dibinde
dünyalýk kerttiler etimden
þehir vayvelasýný açtý ufkuna
denizler tebsirdi gök tek baþýna indi
yangýn kederli mihnetimi hatýrladýðým
rüyalarýmda saklandýðým bu mevsimde
kýymete bindi kýyamet
aynasý yok bir zaman diliminden
geri çaðýrdýðým tek mutluluk
sendin ey sessizlik
uyandýrdýn beni paldýr küldür
içimden koþup gelerek
bir asi kan gibi