evde yalnýzlýk bahçede ýhlamur aðacý olaðan bir kader bu sonumuz buz tutmuþ çöl sürekli içimde kaygýsý niçin ve nasýl olurun ikimiz birden kuruyoruz
yollarda yorgun su paçalarýmda kurumuþ çamur mazi geceden kalma gözlerimde yaðmur artýðý güne bakanlar gibi küçük bir pencereden yola bakan bir tek benim uzun zamandýr aðyar
avuçlarýmda dut kurusu hüzün sýrtý kara yüzü beyaz sevdiðim köpek esince rüzgar kimin baðrýna düþer hasret kimin yataðýna ölüm gibi aþký da Tanrý bilir
Ankara’nýn batýsýnda çoðunluðu gül yüzlü çocuklar ölür sýrasýz bahanesiz zamansýz sýkýþýnca ben durmam dizlerimdeki karýncalarý severim incilerim dökülür diye hep yattýðým yerden
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayalayna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.