Sesin Darbesi

-acýlara uzanan ateþten bir köprüdür þiir-


o puslu günde
tam orada
içimin ýssýz sokaðýnda
kaybetmiþtim isminizi…


gece
sessizce inleyip
ah çekerken
beyhude arayýp durmuþtum
ayak izinizi…


ardýnýzdaki
daðýlýp dökülen harfleri
derleyip toparlarken
sesiniz çarpýyordu yüzüme…


yaslanmýþtým rüzgara
ruhumun tozunu alsýn diye
vefasýz
aðlamaya/inlemeye aldýrmadan
indirdi
son darbesini…


aklýmýn ücra köþesine sýðýnmýþtý
ilk sözünüz
ve hala yara bere içinde
ben/deki siz…


zamanýn
pür telaþ esintisi savurup geç/ti
geçti yüzümüzden bulutlar
ne yaðmurlar devþirdi ellerimiz
yýldýzlara çizdiðimiz hayaller
düþ/erken karanlýk denize…


þimdi
yüzümüz sularda söðüt…
hüzün sinmiþ sözcükleri
dizip tespihe
ya sabýr çekiyoruz
suskun derviþ misali…


avucumuzda hasret ateþi
günbegün alevlenirken
sözcüklerden yoksun
yas(þ)lý þiirler döþüyoruz
son emanetin üstüne…





Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: