Üşüdüm Ayazında Yar

Topraðýn nefesiyle sardým gönlümün narýný
Baðrýmýn sýzýsýyla sývadým göðsümün harýný
Çýðlýklarýmla sardým hüznümün suskularýný
Yaktým düþlerimi yar, gel kapat çukurlarýmý.

Yapraktan süzüldükçe yaþým, üþür göðsüm
Sensizlik yollarýnda yitik bir yurttur ömrüm
Diþlenmiþ dudaktan dökülen adýndýr sözüm
Kapat bekleyiþ kapýsýný yar, yoruldu gözüm.

Yutkundukça sensizliði, kabardý hep denizim
Dövdükçe dalgalarýn içimi, tuz doldu genizim
Ýniltili uykulardayým, derman olur mu nefesin
Bitir hazanlarýmý yar, gel, bahar olsun mevsim.

Göðünden ansýz yaðmurlarýn indikçe kanýyorum
Derine deðmiþ hançerin, sevdanla saramýyorum
Yedi düvel bilsin, aþk kitabý dolmuþ yazamýyorum
Sök týrnaklarýmý yar, kendi mezarýmý kazamýyorum.

Salladýkça beni aþkýn beþiðinde, sarsýldým, tükendim
Fýrtýnalarla geçti mevsimlerim, güllerini büyütemedim
Dualara açýlmýþ þu avuçlarýmý, bir sana gösteremedim
Üþüdüm ayazýnda yar, sevdaný ört üzerime diyemedim.

Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: