Bir sonbahar... Aylardan kasým. Kýþ dayanmýþ kapýya. Bülbül sesiyle uyanýrsýn Buðulanmýþtýr evin camlarý. Bakarsýn...göremezsin alemi. Elinle silersin bir... Görürsün, ya da; gördüðnü sanýrsýn. Görür güneþi aldanýrsýn. Oysa; Soðuktur dýþarýsý. Naðme gibi gelse de bülbülün sesi! Kimbilir...Ne hicranlarýný Haykýrmaktadýr. Sýcacýk bir ev ve yatak... Kahvaltýn da hazýr olacak! Þarký söylediðini sandýðýn o bülbül... Belki de saatlerce aç kalacak. Bilmeden, onun her figanýný Dinleyeceksin haz alarak. Baktýklarýmýz mýdýr, gördüklerimiz? Gerçekler midir, duyduklarmýz? Bakýp da görmemek, Duyup da iþtmemek, Yaþadýklarýmýza þükretmemek, Sonrasýnda, Ýnsanýz demek! Bu mudur yaþamak?
Sosyal Medyada Paylaşın:
pınarbaşılı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.