Tan yerini ürperten bir ezan sesiyle baþlarken bayram, Yýkýlmýþ köþkün terkedilmiþ bahçesinde yalnýz bir aðaç; Yapraklarý dökülmüþ, Boynu bükülmüþ... Kökü,baðlamýþ topraða, Ayaðýndaki prangadýr bir küçük günahý; O,hücre hapsine mahkûm Bu bayram sabahý...
Oysa,ne görkemli günler yaþamýþtý o bahçede, Gölgesinde oynayan çocuklar, Dallarýnda cývýldaþan kuþlar, Bu bayram hepsi onu unutmuþlar. Mahsundu,çaresizdi aðaç; Yaþamak için bir yudum sevgiye muhtaç...
Gel,gör ki,hâlâ hayat var yaþlý gövdesinde Filîzî sürgünler var Herbiri yeþerecek,ulu dallar olacak, Tüm bahçeyi,yine þefkatle kucaklayacak, Biraz vefâ yaðsa üzerine Hepsi canlanacak...
Ey,koca çýnar, Yine de içinde yaþamak arzusu var. Yapraksýz ve yine yalnýz Fakat sezdirmeden derdini Günleri,günlere ekliyor Ve sevgi yaðdýracak,,vefâ yaðdýracak Bir ilkbahar bekliyor
Yine mevsimler döner, Ayakta kalýrsa...Kimbilir... Yine bayramlar da gelir, Ümitsiz olmak yanlýþ; Ýþ ki,don yapmasýn bu kýþ...
Aðaçlar,insanlar gibidir,dertleri bitmez, Kaderlerini çizmeye,güçleri yetmez. Yýllarca bülbüller þakýmýþ dallarýnda, Bu bayram,garip bir karga bile ötmez...
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadri ünal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.