donmuş bir yüz

mevsim kýþtý
buz gibiydi her yer,
insanlarýn bakýþlarý dýþýnda,
pek de hayal edilebilecek bir þey,
bir sýcaklýk bulabilmek mümkün deðildi,
kocaman bir göl donmuþ,
sularýn altýnda yeni bir hayat belirmiþti artýk,

donmuþ bir yüz gibi,
gölün etrafýnda dolaþýrken,
ne adým atmaya cesaretim vardý bir buz tabakasýna,
ne de ulaþmaya sana,
sadece donmamak, üþümemek istiyordu bedenim,
sýcak bir yerde kývrýlýp yattýkça,
daha çok alýyordum yalnýzlýðýn soðukluðunu,
sularýn altýnda,
yüzeyi donmuþ olsa da hala hayat vardý biliyorum,
gökyüzü mavi renk açýlýþýný elbet yapacaktý her canlýya karþý,
ve böylece,
yaþam da son bulmuþ olacaktý ya,
gölün buz kaplý yüzeyinden de çýkýlmýþ olacaktý,
unutmamak gerek ki,
mevsim kýþtý ve
hava þu günlerde gerçekten çok soðuktu..

daha sonra,
bir ses duyuldu,
kalýn bir borudan geliyordu,
insan üfleyiþi deðildi bu,
zaman artýk yeryüzünde herhangi bir zaman deðildi,
tüm baðlarýmýz kopmuþ,
dünya.. denilecek ülkenin üzerinde
zavallý bedenlerimizle kalmýþtýk öylesine,
bir yazý ile deðil,
insan nefesi olmayan bir üfleyiþ ile,
zamana meydan okuyan,
sýr dolu parmaklar,
gökyüzü ardýnda dolaþýyor,
herkesi korkutan,
tüm göðü kaplayan,
ýþýðýn önüne geçen oyunlar yapýyordu;

daðlar yerlerinden oynar gibiydi þimdi,
her yürek bir yerlere saklanmak ister,
kaçýlacak pek bir yer de yok gibiydi,
gölün altýnda,
su buz gibi olsa da
sessizlik ve hareketsizlik içinde olmayý
pek çok benlik ne çok isterdi þimdi,
yazýk ki bu olamazdý,
saklanmak imkansýzdý,
hasret olduðu bir çok yüreðin aslýnda
kavuþtuðu yerdi burasý,
son noktaydý ya,
geriye dönüþün imkansýz olmasý bile,
bu bile,
ne büyük korkular yüklemiþti gönüllere,
yeryüzü son bulurken,
ne mutluydu hasta da olsalar
uykuda olabilenlere,
ne mutlu onlara ki,
görmüyorlardý yeryüzünün açýldýðýný;
ve görmüyorlardý da içinden nelerin çýktýðýný..
Sosyal Medyada Paylaşın: