o akþam ki açelya kokulu
sevdalar yükseklere aþýk
adýný sayýklýyor diye bir kuþ: muhbir
kanatlarýndan vurulur.
ve adýn bir selam olup
ýþýklarý bezirgan kentin
surlarýna tutunur…
ki o vakit: yüreðim birkaç söze emanet
dilimin ucu kelimeler mezarlýðý
bitirip her cümleyi: adýný ansam
maviye tutsak kýzýl sözcüklerin ýþýltýsýnda
yaðýz
kara gözlü bir oðlan yitiriyorum
ve seni aldýðým her rüyada
bir düþü…
ki her sabah
acýlardýr ayrýlýklardan arta kalan
ve sonrasý: Eflatun bir ölüm…