güneþ loðusa lakin sütü kesikti yorgun yüzünü örtüyordu hüznün gölgesi
esmer kýrýþýk deride derin kýrbaç izleriyle belirdi acýnýn silueti keder niþanesiydi alnýndaki çentikler çaresiz kadere boyun eðmiþti
tan yeri aðarýrken göðsünden koparýlan eþiyle birlikte yüreði de sökülmüþtü sözcükler boðazýna düðümlendi hiçbir ýþýk sýzmýyordu yüreðin kara deliðine sadece ak olan giysisi ne iðretiydi…
ekin tarlasýnda kan ter içinde yanýk sesiyle aðýt yakarken hýçkýrýklara gömüldü kederli gözlerinden süzülen saðanaklar avuçlarýna birikti...
yaklaþan ayak sesiyle irkildi yaþlý gözlerini toz kaçmýþ gibi sildi yasaklýydý aðlayýp inlemesi ne sevgisi ne nefreti dile geldi çünkü o bir köleydi…
günbegün her bir parçasý sökülüp elindeki son çiçekle birlikte götürüldü ruhuna kezzap dökülmüþ gibi eridi suskunun çýðlýðý arþa deðdi.
külrengine döndü gökyüzü sis çöken daðlar seller içindeki yeryüzü ve kabaran kýzýldeniz buna þahitti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
saba35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.