Açtým göðsümü rüzgara,
Gözlerimi ýþýklara,
Ýnadýmý kýra kýra,
Çýktým kasýmda bahara...
Bu çok gecikmiþ bir sürgün,
Açamamýþ gelince gün,
Görmemiþ ömründe düðün,
Hep düþünmüþ kara kara...
Uyumuþ geçerken kervan,
Yemiþ aþýný hep yavan,
Kurulmuþ adýna divan,
Þimdi tescilli fukara.
Uðramýþ bir iftiraya,
Katýlamamýþ kuraya,
Gönlünü vermiþ kiraya,
Kalmýþ alnýnda bu kara...
Gülümsüyor acý acý,
Olmamýþ derde ilacý,
Þimdi bekliyor kalaycý,
Gelip de bir gün çýkara...
Derdi sensin, sensin derman,
Dilde sensin, sensin ferman,
Boþadýr kendini yorman,
Diz çökerek alçaklara...
Boy veriyor þimdi dalým,
Çýkýp gelecek edalým,
Sýzacak dudaktan balým,
Gün doðacak arýlara...
Bakma sen aðladýðýma,
Ansýz kar yaðdý daðýma,
Anlatamadým çaðýma,
Gül serperken yarýnlara...
Geç þimdi bu göl kýyýdan,
Gül suyu çýkar kuyudan,
Çiçekler devþir kayadan,
Bay bay et göçmen kuþlara...
Açmaz derdiler çiçeðin,
Gözü çýkarken gerçeðin !
Geliyor iþte gökçeðin,
Çevir sýrtýný kýþlara...
Gökçeðim olur düðünün,
Tülünü indirdik günün,
Duymadýn ilan ettik dün,
Kirpik uçur alkýþlara...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.