Eþkin atlarla geçtim ölümün kýyýsýndan
Gülüm zamansýz düþtüm bir gönül kayasýndan
Bilmezdim ilk yokuþu delice týrmanan da
Sormadým nedenini savrulurken zamanda
Bir sevdayý düþledim bilmezken düþmek nedir
Düþtüðümde anladým düþmek ölmek gibidir
Bugünden kalma bende yaþamak düþ korkusu
Her daðýn ardý bir dað ve her yükseliþ pusu
Ne dað biter ne yokuþ kalýrsýn bir etekte,
Düþer boynun bir yana yediðin son kötekte
Artarken korkularým güneþ yarým ay yarým
Kim korkulu düþ görse ilk önce ben duyarým
Yorgun düþtü bedenim gözüm görmez ýraðý
Bir Leyla’yý astýlar týrmanýrken son daðý
Doluyorum boynuma simsiyah saçlarýný
O çoktan çekip gitti üstlendim suçlarýný
Her Leyla’nýn ardýndan Mecnun’a kalýr bir ah
Katran karasý gece kim bekler böyle sabah
Anne elimde olsa gelir miydim bu çaða,
Ben bu düþü görmeden yatardým bir býçaða
Ecel kuþum çok arsýz yavaþça ölüyorum
Sakýn aldýrma anne ölüme gülüyorum
Özlüyor artýk ruhum serin servilikleri,
Gülüm, sana býraktým bütün mavilikleri
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.