Son liman

Her limanda demir attým,

altýn gümüþ yük aldým.

açtým atlas yelkenleri,
açýldým uçsuz bucaksýz deryalara,
ufku görünmez deryanýn yolundayým,
saldým çapalý zincirleri.

yol gösterir önümüzde yunuslar,
her limandan aldýðým yükle yoldayým,
endiþe var,bazen yüreðe düþer yaþlar.

Korsanlar saldýrýr, dört bir yandan insafsýz,
herbiri birbirinden suratsýz,
saldýrsada dönmek yoktu bu deryalardan,
varmalýydýk son limana kazasýz.

Çivter,çivter yunuslar var yolumuzda,
yakamozlar çýlgýn gibi dans eder sevindirir,
onlarda olmasa nasýl biterdi bu yolculuk,
hasret bana neleri,neleri özlettirir.

Bazen rüzgar yoktur,kendini özletir,
bazen hýzlý bazen yavaþ, geçip giderim deryadan,
varmalýydýk son limana,bir kaza olmadan.

Görünmez ufuk, bazý yerler mavi bazý yerler siyah,
güneþ tepemde dikilmiþ yakar kavurur,
takib eder beni sessizce,
bazen rüzgar çkar,dalgalar çarpar durur.


Akþam olur çýkar çýkar yýldýzlar gök yüzünden,
vefalýdýr yol gösterir kutup yýldýzý,
vakit uzar, uzar da bitmez bir türlü geceler günler,
olmaz sabahlar,kaptan vaz geçmez sözünden,
kutup yýldýzý üzgün.

ne þafaklar söker de, görünmez son liman,
martýlar konsa da direðe son limana geldiðimi anlasam,
atsam çapayý da,da,
teslim etsem, yükünü tastamam.

A.Yüksel Þanlýer
3 Kasým 2008-11-03
Antalya






Sosyal Medyada Paylaşın: