Bir garip divane öz vatanýmda
Sevda yaylasýnda sestim, giderim.
Aradým, taradým yoktun yanýmda
Hayali duvara astým, giderim
Þefâat edecek ere giderken
Üstelikte topal deve güderken
Günleri sohbette heba ederken
Bak þimdi selamý kestim, giderim
Sonbaharda dallar dökse de gazel
Bülbüle gül, mecnuna çöl ne güzel
Doðudan batýya gözümde ezel
Hýrsýmý baðrýma bastým, giderim
Artýk gün doðacak, yâr diyecektim
Ýstersen boynumu vur diyecektim
Haksýza, fesada dur diyecektim
Her þeyi unuttum sustum, giderim
Acep bu meydanda neyin nesiyim
Korkarým ki, þunun bunun sesiyim
Daðýn dumanýyým, çýra isiyim
Hem de seher yeli estim, giderim
Zülfikar Yapar Kaleli