şafak yüzlü dört çocuk

Aralýktý
Cumartesiydi
karanlýk gecenin kenarýndaydý
Polatlý garýnda þafak yüzlü dört çocuk
geçen tren ýþýklarý patlýyor yüreklerinde
yüzleri camdandý aynadan
sýrçadan dökülmüþ gümüþtendi resimleri
yakalarýnda soðuklar ölmüþtü
nasýl söylersek söyleyelim güzel oluyordu
bulutsuz geceleri kan tutardý
duvarlar kadifedendi biçilmiþ bakýrdan
uzun gündüzler çizerdik akasya yapraklarýna
küçük kent sürgünüydük
denizler uzaktý gökler yakýn
gün olur baþaklar içimizde boy atardý
saksýlar delinirdi yaban otlarýndan

binsek geçen trenlerin birine
uyumuþ olurdu koridorlarýnda toros karlarý
gövdelerini koca gözleriyle örterek
tünelleri
Güney ekspresiyle geçerdi kartallar

Dersim bir çocuðun saçlarýnda kururdu
korkularýndan belli
vakitsiz uçan kuþlara dönsek
yaðmur bulutlarýnda ýslanýrdýk
rüzgâr yoktu
gar depolarýnda aðýrlýksýz uyuyordu
yalnýzlýktan parçalanmýþ taþlar vardýr
kuytularda çiçekler
yeþil kadifeden biçilmiþ yapraklarý
karanlýk gecenin kenarýndaydý
cumartesiydi þafak yüzlü dört çocuk

Aralýktý
aynasýz odalar gibi sessiz
cumartesiydi yarým kalmýþ çay bardaklarý
kendi soluklarýmýzda buðulanýrdý gözlerimiz
yanaklarýmýza çýð düþerdi
kül bulutlarýndan
çocuklar diyorum bilsem
hangi trende daha uzun yaþarým
yüreðimde kalan ayak izlerinizle
batýya giden trenler daha uzundur
dürüm edilmiþ yorganlar
küllenmiþ kunduz derileri
sularý kurþundandý
kulbunda peygamber çiçekleri dallanmýþ
dallanmýþ paslý antep yellerinde
karanlýk gecenin kenarýndaydý
dört yaným çoçuktu aralýktý

ben trendeydim.

Sosyal Medyada Paylaşın: