yüzün ne kadar kayýp
sen diye bir yer yok
sokaklarýnda öfkenin profili çizilmiþ
ben diye bir yer var
semanýn ötesi bize dar
aþk
baþýboþ býraktýðým gölgemin
güneþinde yaþar
sinkaflý sözleri
kazaya býraktýðým her gece
bir ihanet çekip alýr ruhumu
günahlarým harlara düþtükçe
dudaklarým sende yanar
yüreðinin buzullarýný eriten
aþk/ým
kirpiðinde kýraðý bir maviyi öldürmekte
evham demlendikçe dilinde
bestesi hüzzam ile
el ele geçtik
ayrýlýklarýn arifesinden
biz seninle her dem geçtik
býçak gibi saplanan hasretin küllerinden
yataðýnda öpüþleri hatim ettiðim
kalbi kur’an
sözü kýran
gözü katran
soyu meçhûl akan sevdam
kaç vurmakta içinde ki zaman
ki
sonsuzluk kalkýnca aradan
susarým
susadýkça olgunlaþýr
döle dururum o zaman…