Aruz Gözlerin

Susadým su verdi, pýnar baþýndaki kýz yanýndaki testiden,
Ne güzeldi ah ! hayalimdedir, kara gözleriyle bakýp veren.

Nere gitti bilmiyorum hayal gibi koybolan ve sudan veren,
Kara gözlerinde takýldý hep hayalim, melek mi sulyun veren.

Ne güzeldi gözleri ! kýrma zeytine benziyordu, þu özlenen
Ne güzeldi bakmasý orda, aþ-k_ ile çaldý, kalbimi görmeden.

Hayalimde þimdi, bakan güzel kara gözlerin nerelerdesin ?
Kara gözlerinle güzelliðinde yanan, köz ‘üm nerelerdesin ?

Geçiyor zaman nerelerdesin, yanýyor gönül de bilir ‘misin ?
Yüreðimde sevgi hayalde sen, hala bilmedinse neremdesin ?

Hani baktýðýn da yürek delip de, bakýnca kalbime saplanan,
De ki ! nerde zeytuni gözlerin, bana baktýðýnda yakýp duran.

Hala özlerim seni þimdi ah, yüreðim benim seni özleten,
Nede çok güzeldi, yanaklarýndaki gamzelerdeki benlerin,

Hala hoþmusun bilemem fakat,seni sevmiþim zamanýnda ben,
Ki yanýp durur yüreðimde aþk da, gönül sever hala anla sen.

Kara gözlü yar yüreðim seninle bilirmisin, seni sevdim de ben,
Hala kalbimin gülüsün benim de, solup duranda yanan da ben.

Kimi sevdi bilmiyorum fakat, hayalimde gözleri var halen
Yüreðimde köz yanýyor, gönül mü sever serap mý ki iç diyen ?

Sana hep bakýp durarak, þayet yanýyorsa aþkla þu Yüksel’in,
Seviyor demek ki zaman da geçse yanýp duran hala sevdiðin.

Aruz vezin kalýbý
(Mütefâ’ilün Mütefâ’ilün Mütefâ’ilün Mütefâ’ilün)



A.Yüksel Þanlýer
1 Kasým 2008-11-01
ANTALYA











Sosyal Medyada Paylaşın: