bir berduþun kadehi tutuþu gibi hayata tutunuþum sallantýda yahut sendeleyerek yürümesi misali titrek korkak adýmlarla çapýyorum oradan oraya
bilinçsizce dalýyorum kendi boþluðuma ufkumda çoktan batmýþ güneþi izliyorum suya düþmüþ hayallerim çýrpýnýyor dalgalarda rýhtým çok uzak göremiyorum kulaç atacak mecal de yok duygularýmda mecbur boðulacaðým biliyorum
olsun elbet kýyýya vurur birgün ruhumdan arda kalanlar bir avuç sevdam serilir kumlara sonra birgün sen de uðrarsýn boþ kumsallara kendinden bihaber yüreðin biçare dolar gözlerin çekip gidenlere ayrýlýðý üstüne örter yalnýzlðý alrsýn koynuna dalar gidersin umutsuz bir uykuya ufkumda batan güneþ mehtabýnda doðarken tanýdýk bir dalga deðer ayaklarýna uyanýrsýn kýyýya vuran sevdam tenini ýsladýðýnda bir hýçkýrýk düðümlenir boðazýna Sevdadan yana yetim kalmýþlýðý anlayabilirsen eðer Belki Aðlarsýn... Sosyal Medyada Paylaşın:
BaharBahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.