iþte gidiyorum gidiþlerime kendimi gömercesine her durakta kendimi býrakýyorum her kalkýþta kendime elveda diyorum
belki kendimi býraktýðým bir yol ayrýmýnda seni de býrakýrým ne dersin olur ya kendime elveda derken seni de gidiþlerime gömerim ruhumda saplý býçaklarýn herbirinin adý sensin her nefes alýþýmda ciðerime saplanýyor binlerce parçan saramýyorum yaralarýmý içerime akýyor oluk oluk kan
ben gidiyorum sen benden bihaber ben sende tutuklu elim ayaðým kesik senden sonra kolum kanadým kýrýk bir de bir de kara saplý hançerin saplý sýrtýma
senden yana ne kaldý ki keþke diyorum keþke iyilikten yana bir þeyler býraksaydýn bende belki o zaman daha asil olurdu çektiðim acý böylesine aptal böylesine ahmak böylesine zavallý hisstmezdim kendimi belki o zaman sana üzülmek sana aðlamak sana uyuyup sana uyanmak için bir nedenim olurdu belki o zaman ben de derdimi paylaþýrdým birilriyle unutulmuþluðumun içine gömmezdim unutamadýðým seni kendime bile anlatamadýðým seni anlatacak bir dost sohbetim olurdu her an gözlerimi kaçýrmazdým insanlardan doya doya aðlardým sana gözyaþlarýmý içime akýtmazdým belki o zaman yürüegimin içinde boðulmazdým dolup dolup içime akmazdým
keþkesenden yana bir iyilik býraksaydýn bende herkes gider elbet her aþk biter bir gün keþke sen de... belki o zaman belki ben böylesine zavallý böylesine acýnasý olmazdým keþke... keþke... Bahar Sosyal Medyada Paylaşın:
BaharBahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.