içi boþ bir kavuk gibi! boþaltýyorum aklýmýn çürüyen yanlarýný -hayatýn ta ortasýna- . . . hele sus sen zibidi biraz da ben konuþayým ama dur biraz az soluklanayým hani benim yorgunluk çayým! rahat býrak biraz küfredeyim yýrtayým yakamý baðrýmý az biraz söyleneyim unutayým aðrýmý býrak! -taþýrmadan kavuðu- içine edeyim hayatýn! . . . güzel ne varsa biraz da ben sileyim hayattan! iyi kim varsa görmeyeyim hayatta! doðru nerdeyse orada (y)ok edeyim hayatý! özgürlük buysa ve bu; içi boþ bir kavuksa uysa da uymasa da ne utanmasý! pervasýzca taþayým hayata! . . . n’olur kusura bakma hayatým! çok üzdüm seni bu akþam ama ne yaparsýn iþte hayat..!
Önder KURT
30 ekim 2008, perþembe 22:30 - istanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
BüyükDoğu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.