Gece için son beste sardý tüm aðaçlarý Rüzgâr; kadife nefes okþadý yapraklarý Hazan gazellerine birkaç hazin naðmeyi Emanet býrakarak toprak yola seðirtti Yolun sað tarafýnda adeta bir heyula Virane kervansaray fi tarihinden kalma Aralýk cümle kapý rüzgâra selam verdi Selamýn hatrý için rüzgâr biraz eðlendi Avluda kýrýk dökük kederli kameriyye Onu biraz geçince ulaþtý pencereye Ansýzýn geliþiyle ürperen sarmaþýðý Afacan buselerle uykuya uðurladý Yaslanarak duvara varlýðýný gizledi Pencereden odayý tecessüsle gözledi
Ocakta coþkun alev; çýrpýyý kemirmekte Kör kandil bu nisbete içten haset etmekte Ahþap masanýn dostu bu gece sözde mahir Hýrpani kýlýðýyla yeni yetme bir þair Huzursuz ruhu titrer alazlanýr yüzünde Kavradýðý kalemi sanki merbut elinde Ýnkisarýndan mülhem bir þiir istemekte Okuyan bir âh etsin kalbine düþsün sekte Yanký bulur boþlukta biteviye ah-ü zâr Bir þair yüreðinden kalemine intizâr Kalem naçar kývranýr, týrmalar sayfalarý Akmaz tek bir damla kan ne siyah ne kýrmýzý Sayfaya düþmedikçe tek bir manidar hece Þairin gözlerinde görmeli nasýl gece
Söylemeli lâl kalem hasretini aþkýný Çýlgýnca düþlediði ümitsiz vuslatýný Haykýrmalý bu kalem göze ayan etmeli Bir tek bakýþý için ettiði yeminleri Ve kusmalý kalemi aþkýn ihanetini Cevapsýz sevisine kinin galebesini Nihayet yine bitap fýsýldamalý kalem Kalbi taþtan da olsa onsuz cehennem alem
Bu ateþ mýsralara iliþince gözleri Týpký kor dili gibi yanmalý o sevgili Aðlamalý sözcükler o güzelim gözlerde Müstesna dudaklarý titremeli esefle Adadýðý canýný arayýp bulmalýydý Cömert hediyesine visali sunmalýydý Nadan kalabalýkta fark edip ziyasýný Pervane haletiyle dönenip durmalýydý Aksine yüzlerce kez kýlý kýpýrdamadan Önünden salýnarak, geçip gitmiþti canan Bakmamýþtý bir kere çevirip de baþýný Görmemiþti gün be gün eriyen aþýðýný Þimdi artýk meftunun o safi sevdasýný Ýntikam ateþiyle yanan kor kuþatmýþtý Önünde diz çökerek dilese binlerce af Kan aðlayan maziyi hiç eder mi bertaraf Teninde yad ellerden kalma temas izleri Durmaksýzýn kanayan yaraya dönüþmeli Kibrini perçinleyen teveccüh naðmeleri Kanýný kurutmalý zehirli ok misali Baþýný döndüren o cümle alemin ramý En son zerresine dek cismini kavurmalý Dünyasýný dar eden cennetten inme peri Ýþte böyle kederden biçare inlemeli
Muhteris þair gördü intikamýn düþünü Endamý akla ziyan maþuðun ölüþünü Canlanýnca zihninde yarin periþan hali Vicdanýn týrnaklarý delip geçti kalbini O darbeyle sarsýldý attý benzinin rengi Yanan baðrýndan koptu sadece bir inilti Taþa dönüþtü birden önce hýrçýn yüreði Kanýnýn deveraný meðer tek tutku idi Kýsýlmýþ gözlerinden lime lime i mgeler Ve solgun dudaðýndan sis olup döküldüler Ne sese büründüler heyecanlý ve titrek Ne giydiler bir kelam lügatten beðenerek Sade vefanýn eli yetiþip de yüklendi Yükseltti kemerlere nabesud kelimeyi Duvarlarda sýralý tuðlalar özümsedi Kalemde âhý kalan þairin aþk zehrini
Artýk ne zaman sema hüzünlenip akýtsa O derin gözlerinden arza bir iki damla Ne bir toprak niþaný ne kokusu yükselir Tuðlaya su deðince ihtiras alevlenir Kor düþer eski hanýn yýpranmýþ bedenine Duvarlar aþký aðlar her yaðmur mevsiminde
Ayþe Çabuk Sosyal Medyada Paylaşın:
Marbek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.