Bir akþam pir kýlýklý bir adem çýkageldi Hem âþina dilime, hürmetle selam verdi Eteðinden döktüðü bin türlü armaðaný Nezretti sýhhatime, kapatýp gözlerini
Elmas þiþelerinde, türlü renkte rayiha Paha biçilmez cevher, sayýsýz sandukada Serildi ayaðýma, bilge ömrünün yükü Yakuttan bir kâsede, sundu yemin-i vefa
Kýrk seher kýrk ilimde buyurdum bayram oldu Sulh diledim, eylendi; aðyarým felah buldu Dedim ‘Sahib-i canlar, gayrý etmeyin telaþ Can yurdum bundan böyle öz hamisini buldu’
Ben ademe o bana sözüm ona minnettar Yüzünde safça gülüþ el etek öptü tekrar Dedi ki ‘Affediniz, bir el barbut kuralým’ Kesesinden çýkardý fildiþinden iki zar
Dudak büktüm ademin acayip isteðine ‘Nedir ki?’ dedim ‘söyle, niyetin neticede Kurulan her hilenin mutlak olur muradý Vefa için sunduðun yeminin var hanemde’
‘Sultaným tek dileðim yüreðiniz hoþ olsun Fakat madem sordunuz yüce emriniz olsun Eðer galip gelirse fakirin zarý size Lutfunuzla kazancým çocuk yaþýnýz olsun’
‘Saltanatým baþýmda, çocukluk zaten zail Dileðin kabul buldu bahtýn açýkmýþ zâhir Tâ ki attýðým zarlar maðlup etti þansýný O vakit bilgeliðin hazinemde cevahir’
Korkusuzca savurdum zarlarýmý ortaya Toy aklýmla aradým emniyeti gururda Bana dubara düþtü onun zarý düþeþti Almak için payýný yetiþti baþucuma
Kývýrcýk saçlarýma sürdü adem elini Mahzun bakýþlarýmý kapatýrken diðeri Çocuk yaþým bakýþým düþünce avucuna Boyandý afakýma koca bir yangýn yeri
Parçalandý topraktan bin zahmet bin hevesle Su deðil de yoðurduðum pir-ü pak hayâl ile Kalelerim köþklerim, gök gözlü can þahinim Yýkýldý abat yurdum bir hain nefes ile
Anladým ki çocukluk katýksýz bilgelikmiþ Gerçeðe þekil veren yüreðin esiniymiþ Cihanda gönül göze aðyar olmasýn için Yegâne iþ nazara aklý düþürmemekmiþ
Ayþe Çabuk Sosyal Medyada Paylaşın:
Marbek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.