Telefonun Getirdiği Resim

bir dostun yanýndan ayrýlmýþ
çayýnýn sýcaklýðý daha terk etmemiþti ki
parmaklarýmý telefonum çaldý..
açtýðýmda
anýlarýn ardýnda kalan bir ses..
dost sana ihtiyacým var
hemen gel...ne olur çabuk gel

bana býraktýðý yaðmurlarý alýp
güvercinlerin kanadýna tutunup
düþtüm terminalin kapýsýna
bileti aldým...yarim saat var daha
ama anýlar çoktan hücum etmiþti us’uma
savrulurken resimler arasýnda
otobüs yanaþtý.
anýlar...
benden önce oturdu koltuða

ESKÝÞEHÝR’e vardýðýmda
bekleme salonun en sonun da
bir tabureye oturur buldum
Cenneti ve meyvesi Elif’i.
Elif gözlerinde anlayamamanýn
anlamsýz bakýþýyla
fýrtýnaya tutulmuþ dal gibi
sallanan kollarýný sardý boynuma
yüreðim Filistin...
öpüyorum saçlarýný
o an gözlerini alýp omuzumdan
gözlerime býrakýyor
bir tebessüm atýyorum kanayan tarafýmý
saklayarak
merhaba Elif..seni çok özlemiþim diyemeden
babam anneme vurdu
annem hep aðlýyor biliyor musun
biz götürecek misin...


sanki..
nemrut geldi diþlerime oturdu
açamadým aðzýmý
yüzümü Elif’ten alýp
Özleme çevirdim gözlerimi
DÝYARBAKIR-a gelen gecenin hüznü
DERSÝMÝN kanayan yüreði
SÝVAS’ýn madýmak oteli
depremle sarsýlan
SAKARYA þehrinin enkazý gibiydi
sustum...
hasar tespiti yapmak istercesine
sustum

sonra bir kelebeðe dokunurcasýna
baþýna dokundum.
baþýný göðsüme dayadý
caným çok yanýyor Kenan..
geçecek...
geçecek caným diyebilmeyi nasýl isterdim
ama bilirdim ki izi hep kanayacak

yarýn güneþ senin ve Elif için doðacak
bugün ki gibi
canýnýzý yakmaz diyemem...yakar da diyemem
öptüm kirpiklerini
yaþlarý buz kýracaðý
yüreðim...
tuttum kolundan
utancý sað yanýma
Özlemi ve Elif’i
sol yanýma alarak
ve..
terminalin duvarlarýna
toz duman arasýnda gülen
bir çocuðun resmini asarak
özlemin ardýn da ne býraktýðýný
yanýnda neleri götürdüðünü bilmeden
bildiðim...
yaþadýðý sürece
yüreðinde buzul rüzgarlarýný
iliklerin de hisseden
toz duman arasýnda
özünü yitirmiþ bir alyansýn resmini
gözünün usun da hep taþýyacak
bir çocuk...ve
Cennetin de Cehennemi yaþayan
bir ruhdu yürek malizime yüklediðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: