EY KENDİNİ SEVGİLİ SANAN YAR

ey kendini
sevgili gören kirpiklerin sahibi
avuçlarýnda maviyi sunup
týrnaklarýnda griyi saklayan
gözlerinde beyazý
gerdanýn da karayý gizleyen
seni,seni sevebilir mi?
yüreðim.

ey kendini sevgili sanan yar
ben
sevileri bayram giysileriyle
býrakýrken saçlarýna
dünya çocuklarýnýn aðzýyla
öperken dudaklarýný
sen
sen çoktan misafir etmiþsin
ruhuna baþka bir ruhu
sarmýþsýn çoktan teninin sýcaklýðýyla
böyle bir yüreði sevebilir mi?
yüreðim.
ah! be sevgili
sen nasýl eþ tutarsýn
senin bende gördüðün
ben de ki seni...

o ki
doðmamýþ çocuk bedeni
yaþamýn tozu bile deðmemiþ tenine
bildiði tek mevsim
bahar
bildiði tek ay
mayýs
güneþle ay usun da ayný anlamda
bildiði tek deniz
düþünülen adý
sevgisi...
Dicle’nin suyu
Fýrat’ýn asiliði

sen
sen nasýl eþ tutarsýn
bu sevgiliyle
senin bende gördüðün sevgiliyi

senin ellerin
ruhunu kaybeden kadavra gibi
soðuk
dilin de ki seni seviyorum kelimesi
avýný bekleyen sýrtlanlarý
çaðýrýr tenime
seni,seni nasýl sevebilir
yüreðim

senin bende gördüðün sevgiliyle
ben de ki senin sevgisi
kýrmýzýyla-beyazýn
us’da ki ayrýmý
HARRAN ovasýndan arýnda gel
ey kendi sevgili sanan yar


kenan ALKAN




Sosyal Medyada Paylaşın: