Bir sensizlik daha ýsmarladý bu gece
ayazlý
ve soðuk.
Kucaklýyorum yalnýzlýðý çocuðum gibi,
kundaklýyorum hasreti
uyutuyorum ninnilerle…
Hayalin karabasan olup çökse de üzerime,
uçurumlardan düþmek
karanlýða sokulmak olsa da seni yaþamak
býkmayacaðým seni düþlemekten.
Serzeniþlerimin sesi aðlatsa da bulutlarý
yine yenilsem de sana
kanatlarýmý kýrsa da fýrtýnalar
Ýstanbul’a yaþlý gözlerle bakarken
yine sen olacaksýn aþkýn adý.
Biliyorum,
kaldýrýmlarda izlediðim izler senin deðil,
ardýmdan çalýnan ýslýkta nefesin yok;
eskisi gibi deðil þarkýlarýn tadý
güftesi yalan
bestesi bozuk
makamý yok sensiz hayatýn.
Biliyorum yine seveceðim seni;
yüreðime býraktýðýn ‘eyvallah’ý
acýlý gitmelerini
ve sancýlý sözlerini avuçlarýmda tutup
ayný yerde
ayný gecede yine seni bekleyeceðim.
Kendime sýðýndýðým zamanlarda
seni arayacaðým bende;
rüyalarýmýn çýkmayan yorumu olsan da
yaralarýmýn sýzýsý
gönül defterimin son sayfasýsýn sen,
alnýmdan silinmeyecek adýn
seni asla unutmayacaðým…