Elinde ip yumaðýyla, kahrýn pençelerine çorap ören Pencere önü teyzeleri var içimde, Sahnesini, dekorunu hayalimde kurduðum, "Radyo tiyatrosu" gibi hayatým.. Uygun adým geçiyorlar gözümden..
Baþýmý ellerimin arasýna alýp düþünürken, Uyanýyorum, Ve perde kapanýyor! Alkýþ!!!!!!
Þakaðýmdaki karlar; Ah; ne zaman yaðmýþ! Kýþ, evet kýþ...
Ne varsa Kanun’a ait, Mazide kalmýþ!
Bedenime yetiþemiyor ruhum. Geride kalmýþ. Beklemem lazým bu durakta.. ..... (Ve perde kapanmýþ...) Sosyal Medyada Paylaşın:
KANUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.