Sensizliğe Uyanıyorum

Bilirim!
Dönüþü yok bu yolculuðumun.
Ýçimde bir sýkýntý var!
Ve yüreðim firarda..
Olmayacak artýk; Ay/dan bir gülüþ kucaðýmda.

Þimdi dudaðý bükük bir yetimim.
Aþkýn bileklerimde kelepçe...

Sorma!
Bilmiyorum!
Beni mahkum ettiðin bu ayrýlýk niye?

Gözlerim, uzak bir sahra yalnýzlýðýnda
Dilimde en arebesk þarkýlar...

Bak! Ýþte..
Bak yine aðlatýyor bu ayrýlýklar.

-Senden hatýra þimdi
Gecelerime sýrdaþ olan, O ucu yanýk mektuplar.

Ah aynalar...
Aynalar! göstermeyin bana kimsesizliðimi.
Sevgisiz yaþamýþlýðýmý yüzüme vurmayýn.

Vazomda kurumuþ güller
Ve dudaðýmda, ümitsiz dûalar var.

Gökyüzüne merdiven dayamýþ hüzünler.
Yýldýzlar, Hasretinden yýrtýlmýþ göðsümde uyuyor

-Ben ise gecelerin çilekeþliðinde, sensizliðe uyanýyorum-



26 Ekim 2008 23:00

Emine Genç



Sosyal Medyada Paylaşın: