NEDEN BIRAKTIN ACILARINI GÝDERKEN
Ayrýlýk,
Hazan yapraklarýný döktü gönül bahçeme,
Köze dönmüþ kor ateþ gülleri
Açýyor þimdi yüreðim de.
Gözlerimde mutsuzluðun garip hüznü,
Çehreme çember yalnýzlýðým.
Acaba diyorum.
Acaba!...
Hiç bir þeyi kýrýp dökmeden,
Suçlamadan geçmiþi,
‘’ Hoþçakal ‘’
Demek mümkün mü ?
Mümkün mü böylesi çekip gitmek,
Ardýna bakmadan tüketmek sevgiyi ?
Yok saymak bir anda yaþanmýþ onca geçmiþi.
Gönül sarayým yýkýldý.
Havada ayrýlýk kokusu genzimi yakýyor.
Nereye baksam hüzün bulaþýyor.
Bir çýð gibi üzerime düþüyor yalnýzlýk.
Sanki ;
Konuþsam kim duyacak ?
Baðýrsam,
Feryat etsem kim cevap verecek ?
Sussam.
Kim bilecek ?
Dinmeyen yaðmurlarýn,
Öfkeyle esen fýrtýnalarýn da,
Sönerken þehrin tüm ýþýklarý
Zifiri bir karanlýk çörekleniyor gecelerime.
Çocuk yüreðim yorgun ve korkak
Kanadý kýrýlmýþ bir turna misali yaralý.
Kabuslardayým.
Sanki ;
Ýronik sesler eþliðinde
Görünmeyen bir el boðazýmý sýkýyor,
Sanki ;
Beynimden geçen kelimeler bir bir ipe dizilmiþ kanýyor.
Sanki ;
Uzaklarda bir çocuk çýðlýk çýðlýða aðlýyor.
Ýçim acýyor,caným çok yanýyor.
Kahretsin !...
Neden,neden ?
Neden býraktýn, acýlarýný giderken ?
Hande HAGHGOUÝ
24.10.2008,cuma
çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.