BİR DEMET BULUT

Bir demet bulut kümesi geçti buralardan.
Bakýr renkli…
Darmadaðýnýktý yorgun saçlarý,
Zincire vurulan düþlerim gibi.

Asya bozkýrlarýnýn topraðý kokuyordu
Yorgun saçlarýnýn her telinde…
Beni tanýyýp tanýmadýðýný sordum,
Belleðinden silinmediðini söyledi
Orhun yazýtlarýnýn…

Koþuyordu ardý sýra yaðýz atlýlarýn,
Yaðýz atlýlar Güneþ’i kovalýyordu
Zamanýn sýnýrsýzlýðýnda.
Güneþ, zamaný aþmaya çalýþýyordu;
Karanlýðý yakalamak için.

Türküsünü dinlemiþ ihtiyar daðlarýn,
Vahþi ýrmaklarýn çaðýltýsýnda…
Kanat açmýþ nice serüvenlere,
Geride býrakmýþ çýðlýklarýný
Sessizce uyuyan yarasalarýn…
Gözyaþlarýný taþýmýþ
Karanlýk maðaralardan…

Ve yorgun bulut
Kayboldu kýzaran ufuklardan!
Al yeleli Bozkurt’un
Destanýný taþýyordu
O diyarlardan…
Bir baþka zamana…


Sosyal Medyada Paylaşın: