ÖZNESİZ

yüklemsiz yaðmurlar yaðdý gönlümün
hazin köþelerine,
nesnesiz nesnesiz gezindim aylar boyu,
tümleci belirsiz zamanlarda,
yerli yersiz devrik ruh sýkýntýlarým oldu benim..
dilimde birikmiþ acýlý kelimelerim var,
noktasýný koyamayacaðým cümleler kuruyorum;
kimliðini yitirmiþ bir hayat adýna...

elde avuçta ne varsa,
yürekte ne biriktiyse,
ve bir ölümlüye ne kadar ölümüne baðlanýlmýþsa
iþte aþk o kadar yakýyor adamýn canýný

senli-sensiz
benli-sensiz
bizli-sensiz
denli-densiz ne kadar cümlem varsa kuracaðým
"öznesi" senin olman dileðiyle..

Muhammed Taha
23 Ekim’08 - Perþembe
Sosyal Medyada Paylaşın: