Seherde düþtüm ana rahmine Gecelerin tünemiþ seher’bâzý Nefes nefes girdi hücrelerime Ve ben bölündüm Anamýn soluduðu tan vakitlerinde
Önce kulaklarým “ol” emrine uydu Oluþtu gündüzün sessiz deminde
/Oluþmasaydý/
Bir çýðlýk düþtü okyanusuma Ürperdim aðýtýn hýçkýrýklarýnda Duydum ilk kez ölümü hece hece akýttý gözyaþlarýný içine et harcýna maya bir bebek iþtahýyla Yaladý hücrelerim tuzlu gözyaþlarýný gözlerim aðlamayý öðrendi Deðdi yakamozlar enginlerime ve kustu anam dünyaya gözyaþlarýmý
Ve nihayet eller tenime deðdi seherde Artýk hikâyenin baþladýðý yerdeydi bedenim Yýrttým ilk defa tenimdeki çeperi Ve yaþamýn ýþýklarýný eritip Döktüm kalbime Bin hücremin eleðinde yoðurdum her þuleyi Ve saçtým anamýn gözleriyle gecelere
Yeter ki seher olsun nefesimin baþladýðý yerde Sosyal Medyada Paylaşın:
feristah123 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.