Yýllar oldu sen gideli bilirsen
Yediðimiz aþýmýza zam düþtü.
Çiçeðimdin, umudumdun, arzum sen
Bina çöktü, baþýmýza dam düþtü.
Ne sevmenin, ne sohbetin tadý var
Ne Ali’nin, ne Zülfikar adý var
Þimdi yâdýmýzda Deli Dudu var
Yollarýmýz Halep gibi, Þam düþtü.
Ýster “oh” de, ister anla halimi
Bu ayrýlýk büker oldu belimi
Kapadým aðzýmý, kýstým dilimi
Arsýz gönül kurþunlara ram düþtü.
Maviye meylettim, sarýya küstü
Mora gönül koydum, aka gün kesti
Duygularým bu kez zamansýz esti
Deli poyraz kavuruyor sam düþtü.
Kötü ne olacak iyilik baygýn.
Artýk sokaktaki kediler saygýn.
Kapkaç dedikleri deðilmiþ soygun.
Sevgiye, saygýya buzlu cam düþtü.
Melül, mahzun bakmak iyilik ise.
Neden sakalýný kazýtýr köse?
Böyle “iyi günler” sade desise.
Sen gideli gönlümüze gam düþtü.
Artýk azca düþüyorum hataya
Çünkü halim yazmýyorum siteye
Yavaþ yavaþ gidiyoruz öteye
Akýl, fikir, izan, idrak tam düþtü.
Zülfikar Yapar Kaleli