DİLARA

Yosun tuttu yüreðim hiç kimseyi görmüyor
Yokluðunun resmini çizemedim Dilara
Aklým beni terk etti yuvasýna dönmüyor
Yalnýzlýk ne cehennem sezemedim Dilara

Kilit vurdum kapýya, perdeleri kapattým
Suratým iki karýþ, her gördüðüme çattým
Bütün þiirlerimi kaldýrýp çöpe attým
Sensiz kalemi kýrdým, yazamadým Dilara

Bak yine akþam oldu þimdi ne yapacaðým
Sensizlik zehir gibi nasýl dayanacaðým
Þimdi bulsam dizini hemen kapanacaðým
Aklým seninle geldi süzemedim Dilara

Daha dün o sokaktan geçtim yabancý gibi
O sokak ki ruhumun bir tek ilacý gibi
Bedenim ev sahibi, sen de kiracý gibi
Nedense dayayýp ta dizemedim Dilara

Uçurumdu gözlerin, ben kurumuþ bir çalý
Varlýðýnla yeþerdi, filizlendi her dalý
Yakýverdin giderken kýyýndaki sandalý
Sevdanýn denizinde yüzemedim Dilara

Gittin de bulutlarý gözlerime býraktýn
Güzel hatýralarý gizlerime býraktýn
Þu yorgun bedenimi dizlerime býraktýn
Gezmek istedim sensiz gezemedim Dilara

Mutluluk bir rüzgârdý sahilimi yokladý
Mevsimler çiçeðimi hep zamansýz kokladý
Daðlar girdi araya seni benden sakladý
Ferhat olup taþlarý ezemedim Dilara

Eriyorum gittikçe ateþ üstünde buzum
Kalmadý kimselere bakacak eski yüzüm
Ne bir çiçek topladým, ne de bir salkým üzüm
Bu yýl da baðlarýmý bozamadým Dilara

Hani “senden aklýmý istiyorum” derdin ya
Hani Mecnun’dan beter deli’ni severdin ya
Yüzüstü býrakarak beni yere serdin ya
Seni hiç anlamadým, çözemedim Dilara
Seni hiç anlamadým, çözemedim Dilara

Sosyal Medyada Paylaşın: