MANZUME

Ailece seyr ü sefer ederken,
Bir ses geldi; dikkatlice giderken.

Ne imiþ bu, anlayalým bir dedik;
Baktýk amma hiçbir þeyi görmedik.

Gönül rahat, yola devam eyledik.
Kendimizce þarký, türkü söyledik.

Birkaç saat sonra döndük biz geri;
Polis sarmýþ, giremedik içeri.

Apar topar götürdüler hakeza;
Dediler ki yapmýþsýn sen bir kaza.

Çok geçmeden sorgu sual baþladý;
Konuþunca biri beni haþladý.

Meðer çarpýp kaçmýþým ben bir kýza;
Yazmalarý gerekliymiþ çok ceza.

Haklý iken haksýz oldum burada;
Beklettiler saatlerce sýrada.

Dava eden geldi iþte sonunda;
Afacan kýz gülüp oynar yanýnda.

Adam gördü beni feryat eyledi;
Yalan yanlýþ ne var ise söyledi.

Garibanmýþ ezilirmiþ her zaman;
Sorar imiþ hesabýný bir zaman.

Olanlarý sessiz sessiz izledim.
Konuþayým diye fýrsat gözledim.

Sinirimin katsayýsý katladý;
Çok geçmeden sabýr taþým çatladý.

Ýsyaným var lüzumsuz bu davaya;
Gitse bile gerçek sözüm havaya.

Kullanmazsan üst geçidi yerinde;
Olur acýn daha nice derinde.

Bir þeyin yok þükret adam haline;
Var git bela olma kendi yoluna.

Dedimse de anlamadý dilimden;
Belli, para ister benim elimden.

Gördüm bana yandan çarpan bu sýðýr;
Sözlerimi duymaz sanki bir saðýr.

Ben de ettim olanlardan þikayet;
Býraktýlar beni akþam nihayet.

Atlatýnca þoku aldým kalemi;
Manzumeye döktüm bunca elemi.

Düþsek bile hiç yoktan bu tasaya;
Güveniriz elbet hâlâ yasaya.

Sosyal Medyada Paylaşın: